Dag 24 - donderdag 27 apr 2017
Door: Martin
Blijf op de hoogte en volg Martin
27 April 2017 | China, Jiayuguan
Van Zhangye naar Jiayuguan
Vanmorgen een taxi naar het station genomen. Op het station konden we zowaar een kop koffie krijgen, dat hebben we nog nooit meegemaakt. De trein kwam uiteraard weer precies op tijd aan en we stapten in een vrijwel lege wagon. We reizen weer 1e klas maar deze trein is minder luxe dan de vorige en hij rijdt ook niet harder dan 192km/h het lijkt wel of we stil staan. Nou dat valt eigenlijk wel mee. We hoeven vandaag maar een klein stukje met de trein, slechts zo'n 200km. Na een uur rijden remmen we af en stoppen bij een station. Dat moet Jiayuguan zijn, dus snel stappen we uit. Tot de conducteur ons terug roept, we zijn niet in Jiayuguan maar in Jiuquan. Dat is wat mij betreft ongeveer hetzelfde maar het blijkt dat we nog 20km verder moeten rijden. Dus snel stappen we weer in en we rijden nog een paar minuten verder. Dan zijn we er toch echt en nu stappen we dan ook echt uit. We pakken weer een taxi, maar hier delen mensen taxi's met elkaar. Er zit dus al iemand in. Onze tassen passen niet in de achterbak maar dat is in China natuurlijk geen probleem. Overdwars gaan de tassen in de achterbak, touwtje er omheen en rijden maar. Vol gas vliegen we over de drempels maar de tassen blijven gelukkig op hun plaats.
De taxi zet ons voor het hotel af en we gaan naar binnen. We hadden gereserveerd en ik leg het printje van de reservering op de balie. Met grote ogen kijkt ze er naar en dan naar ons. Dan begint ze in het Chinees te babbelen. Dus nu kijken wij met grote ogen naar haar. Dan gaat ze bellen en vraagt dan of we een taxi willen hebben. Het moet hier ook niet gekker worden zeg, ik wijs naar de reservering maar daar snapt ze dus niets van. Dan probeert Ria het nog een keertje maar dat dringt ook niet door. Dan ben ik er klaar mee, pak een paar briefjes van honderd gooi die op de balie en roep dat ze sleutel moet geven. Ah, dat werkt. Snel graait ze het geld we en we krijgen weer een keycard voor de kamer. Ah nee, niet weer zo'n kaart he? Maar als we bij de kamer aankomen blijkt dat ding nog gewoon te werken ook.
Aangezien het nog vroeg in de middag is besluiten we er meteen op uit te trekken. Voor de deur van het hotel is een bushalte en daar pakken we voor 1 Yuan (15 cent) bus nummer 6. Bus 6 brengt ons naar het fort van Jiayuguan. Dit fort is onderdeel van de Chinese muur. De muur valt hier een beetje tegen. Het is geen grote massieve muur zoals je altijd op de foto's ziet maar een muur van aangestampte klei. Maar toch, het is 'De Chinese Muur'.
Het fort is best groot en we lopen er zo'n 1,5 uur in rond. Er zijn nog twee delen van de muur die te bezoeken zijn, maar dat doen we morgen.
's Avonds willen we een hapje gaan eten, maar dat valt tegen. Normaal zie je in China in iedere straat wel een paar tentjes waar je wat kunt eten, maar hier.... Straat na straat lopen we door, helemaal niets. Uiteindelijk vinden we in een doodlopend achteraf steegje een restaurantje. Natuurlijk spreekt er niemand Engels. Maar met handen en voeten bestellen we maar wat. En dat viel niet tegen, dus zonder hongergevoel stappen we in bed.
Vanmorgen een taxi naar het station genomen. Op het station konden we zowaar een kop koffie krijgen, dat hebben we nog nooit meegemaakt. De trein kwam uiteraard weer precies op tijd aan en we stapten in een vrijwel lege wagon. We reizen weer 1e klas maar deze trein is minder luxe dan de vorige en hij rijdt ook niet harder dan 192km/h het lijkt wel of we stil staan. Nou dat valt eigenlijk wel mee. We hoeven vandaag maar een klein stukje met de trein, slechts zo'n 200km. Na een uur rijden remmen we af en stoppen bij een station. Dat moet Jiayuguan zijn, dus snel stappen we uit. Tot de conducteur ons terug roept, we zijn niet in Jiayuguan maar in Jiuquan. Dat is wat mij betreft ongeveer hetzelfde maar het blijkt dat we nog 20km verder moeten rijden. Dus snel stappen we weer in en we rijden nog een paar minuten verder. Dan zijn we er toch echt en nu stappen we dan ook echt uit. We pakken weer een taxi, maar hier delen mensen taxi's met elkaar. Er zit dus al iemand in. Onze tassen passen niet in de achterbak maar dat is in China natuurlijk geen probleem. Overdwars gaan de tassen in de achterbak, touwtje er omheen en rijden maar. Vol gas vliegen we over de drempels maar de tassen blijven gelukkig op hun plaats.
De taxi zet ons voor het hotel af en we gaan naar binnen. We hadden gereserveerd en ik leg het printje van de reservering op de balie. Met grote ogen kijkt ze er naar en dan naar ons. Dan begint ze in het Chinees te babbelen. Dus nu kijken wij met grote ogen naar haar. Dan gaat ze bellen en vraagt dan of we een taxi willen hebben. Het moet hier ook niet gekker worden zeg, ik wijs naar de reservering maar daar snapt ze dus niets van. Dan probeert Ria het nog een keertje maar dat dringt ook niet door. Dan ben ik er klaar mee, pak een paar briefjes van honderd gooi die op de balie en roep dat ze sleutel moet geven. Ah, dat werkt. Snel graait ze het geld we en we krijgen weer een keycard voor de kamer. Ah nee, niet weer zo'n kaart he? Maar als we bij de kamer aankomen blijkt dat ding nog gewoon te werken ook.
Aangezien het nog vroeg in de middag is besluiten we er meteen op uit te trekken. Voor de deur van het hotel is een bushalte en daar pakken we voor 1 Yuan (15 cent) bus nummer 6. Bus 6 brengt ons naar het fort van Jiayuguan. Dit fort is onderdeel van de Chinese muur. De muur valt hier een beetje tegen. Het is geen grote massieve muur zoals je altijd op de foto's ziet maar een muur van aangestampte klei. Maar toch, het is 'De Chinese Muur'.
Het fort is best groot en we lopen er zo'n 1,5 uur in rond. Er zijn nog twee delen van de muur die te bezoeken zijn, maar dat doen we morgen.
's Avonds willen we een hapje gaan eten, maar dat valt tegen. Normaal zie je in China in iedere straat wel een paar tentjes waar je wat kunt eten, maar hier.... Straat na straat lopen we door, helemaal niets. Uiteindelijk vinden we in een doodlopend achteraf steegje een restaurantje. Natuurlijk spreekt er niemand Engels. Maar met handen en voeten bestellen we maar wat. En dat viel niet tegen, dus zonder hongergevoel stappen we in bed.
