Dag 18 - vrijdag 21 apr 2017
Door: Martin
Blijf op de hoogte en volg Martin
21 April 2017 | China, Xiahe
Van Xi'an via Lanzhou naar Xiahe
En we zitten weer in de trein. We hebben het station van Xi'an net achter ons gelaten en zijn nu onderweg naar Lanzhou, zo'n 500km hier vandaan.
Vanmorgen eerst weer lekker ontbeten op het dakterras. De zon scheen al volop, dus het zal wel weer een warme dag worden. Na het ontbijt weer op bus 603 gestapt en naar het station gereden. Hier uiteraard weer 'zware' beveiligingsmaatregelen. Eerst moest alle bagage door de scanner en toen begon het gedonder. Ik heb een flink zakmes bij me (zat in de tas) en dat zagen ze. Dat mocht dus niet mee. Daar was ik het uiteraard niet mee eens en begon wat stampij te maken. Nou, dan weten die Chinezen dus niet meer wat ze moeten doen. Het mes bleek te groot te zijn en mocht daarom niet mee, nou over m'n lijk. Toen haalde ze haar chef erbij en die had een hele vreemde maar voor mij gunstige oplossing. Hij pakte het mes in in een stuk papier, deed er wat tape omheen en gaf het aan mij terug. Dat was het we mochten door. Ik vraag me af wat ze hadden gedaan als ik een pistool had gehad, ook netjes inpakken en terug geven??? Vreemde jongens die Chinezen maar daar zijn we inmiddels wel achter. Toen gingen we nog wat eten voor onderweg halen. In het station zat een winkeltje en daar stapte we naar binnen. Meteen kwam er iemand met het uniform van de spoorwegen met een plastic zakje naar ons toe. Alles wat we pakten mochten we in het zakje stoppen wat zij voor ons bleef vasthouden. Dat zouden ze bij ons in de supermarkt moeten invoeren, super.
Vervolgens moesten we een uurtje wachten op het vertrek van de trein en dat deden we natuurlijk weer in de 1e klas wachtkamer. Onze trein heeft geen 1e klas zitplaatsen daarom rijden we in een 1e klas slaapwagen, waar je overdag heel ruim kunt zitten.
Voordat we in de trein konden stappen werden wel drie keer onze kaartjes en paspoorten gecontroleerd. Ze staan hier echt op scherp, dus misschien komt Xi'an binnenkort in het nieuws. Eenmaal in de trein kwam er weer iemand langs, volgens mij was het politie of spoorwegpolitie of iets dergelijks. Hij zei iets in het Chinees en ik zei 'oh je wilt onze kaartjes zien' en trok het kaartje uit m'n borstzak. Ja, dat wilde hij inderdaad zien. Maar hij wilde nog iets. Dus ik trok m'n paspoort uit m'n andere borstzak. Dat vond hij helemaal geweldig, precies wat hij nodig had. Hij kwam even bij ons zitten, maakte foto's van de kaartjes en de paspoorten. Ik vroeg hem of dat souvenirtjes waren maar dat begreep hij niet. Maar hij was tevreden, zwaaide naar ons en vertrok weer. Inmiddels rijden we alweer een uur, nog ruim 7,5 uur te gaan. Aangezien we toch en slaapwagen hebben gaan we even een paar uurtjes liggen.
Om 19:15 kwamen we in Lanzhou aan. We hebben 636km gereden en de trein heeft daar precies 8 uur en 45 minuten over gedaan. We worden opgewacht door een man die ons naar het hotel zal brengen. Dat hotel ligt in Xiahe en dat is nog eens 239km rijden. Eerst zitten we in een busje maar na een aantal kilometers stappen we over in een terreinwagen die ons verder zal brengen. Om de stad uit te komen moeten we door een tunnel van 2km lang rijden. Bij de ingang staat een bord verboden voor fietsen. Maar wat zie je allemaal in zo'n tunnel? Ten eerste auto's zonder licht. Brommertjes zonder licht, voetgangers en natuurlijk ook fietsers zonder licht. Ondanks doorgetrokken witte strepen vliegen ze van links naar rechts en weer terug.
Na drie weken in China begrijpen we dat de verkeersregels goed bedoelde adviezen van de overheid zijn maar dat je je daar absoluut niet aan hoeft te houden. Met deze regel in je achterhoofd kun je het weggedrag van de Chinezen een beetje begrijpen. Maar soms denk je dat ze gewoon allemaal dood willen. Nou dat kan nooit lang duren op deze manier.
Het grootste deel van de rit rijden we over een vrijwel lege snelweg met een snelheid van tussen de 60 en 70km/h, dat schiet lekker op. We blijven stijgen, de auto heeft een ingebouwde hoogtemeter en steeds komen er weer een paar meter bij. Vanmorgen in Xi'an zaten we op zo'n 400m hoogte maar als we om middernacht in Xiahe aankomen staat de hoogtemeter op zo'n 3000m. De temperatuur is nog slechts +1C. We komen aan bij een donker hotel maar ze weten dat we komen, dus even toeteren en de poort gaat open. Twee kleine Tibetaanse vrouwtjes pakken onze tassen en vliegen de trappen op. We krijgen een hele mooie kamer. Best moe van een dag reizen gaan we meteen slapen.
En we zitten weer in de trein. We hebben het station van Xi'an net achter ons gelaten en zijn nu onderweg naar Lanzhou, zo'n 500km hier vandaan.
Vanmorgen eerst weer lekker ontbeten op het dakterras. De zon scheen al volop, dus het zal wel weer een warme dag worden. Na het ontbijt weer op bus 603 gestapt en naar het station gereden. Hier uiteraard weer 'zware' beveiligingsmaatregelen. Eerst moest alle bagage door de scanner en toen begon het gedonder. Ik heb een flink zakmes bij me (zat in de tas) en dat zagen ze. Dat mocht dus niet mee. Daar was ik het uiteraard niet mee eens en begon wat stampij te maken. Nou, dan weten die Chinezen dus niet meer wat ze moeten doen. Het mes bleek te groot te zijn en mocht daarom niet mee, nou over m'n lijk. Toen haalde ze haar chef erbij en die had een hele vreemde maar voor mij gunstige oplossing. Hij pakte het mes in in een stuk papier, deed er wat tape omheen en gaf het aan mij terug. Dat was het we mochten door. Ik vraag me af wat ze hadden gedaan als ik een pistool had gehad, ook netjes inpakken en terug geven??? Vreemde jongens die Chinezen maar daar zijn we inmiddels wel achter. Toen gingen we nog wat eten voor onderweg halen. In het station zat een winkeltje en daar stapte we naar binnen. Meteen kwam er iemand met het uniform van de spoorwegen met een plastic zakje naar ons toe. Alles wat we pakten mochten we in het zakje stoppen wat zij voor ons bleef vasthouden. Dat zouden ze bij ons in de supermarkt moeten invoeren, super.
Vervolgens moesten we een uurtje wachten op het vertrek van de trein en dat deden we natuurlijk weer in de 1e klas wachtkamer. Onze trein heeft geen 1e klas zitplaatsen daarom rijden we in een 1e klas slaapwagen, waar je overdag heel ruim kunt zitten.
Voordat we in de trein konden stappen werden wel drie keer onze kaartjes en paspoorten gecontroleerd. Ze staan hier echt op scherp, dus misschien komt Xi'an binnenkort in het nieuws. Eenmaal in de trein kwam er weer iemand langs, volgens mij was het politie of spoorwegpolitie of iets dergelijks. Hij zei iets in het Chinees en ik zei 'oh je wilt onze kaartjes zien' en trok het kaartje uit m'n borstzak. Ja, dat wilde hij inderdaad zien. Maar hij wilde nog iets. Dus ik trok m'n paspoort uit m'n andere borstzak. Dat vond hij helemaal geweldig, precies wat hij nodig had. Hij kwam even bij ons zitten, maakte foto's van de kaartjes en de paspoorten. Ik vroeg hem of dat souvenirtjes waren maar dat begreep hij niet. Maar hij was tevreden, zwaaide naar ons en vertrok weer. Inmiddels rijden we alweer een uur, nog ruim 7,5 uur te gaan. Aangezien we toch en slaapwagen hebben gaan we even een paar uurtjes liggen.
Om 19:15 kwamen we in Lanzhou aan. We hebben 636km gereden en de trein heeft daar precies 8 uur en 45 minuten over gedaan. We worden opgewacht door een man die ons naar het hotel zal brengen. Dat hotel ligt in Xiahe en dat is nog eens 239km rijden. Eerst zitten we in een busje maar na een aantal kilometers stappen we over in een terreinwagen die ons verder zal brengen. Om de stad uit te komen moeten we door een tunnel van 2km lang rijden. Bij de ingang staat een bord verboden voor fietsen. Maar wat zie je allemaal in zo'n tunnel? Ten eerste auto's zonder licht. Brommertjes zonder licht, voetgangers en natuurlijk ook fietsers zonder licht. Ondanks doorgetrokken witte strepen vliegen ze van links naar rechts en weer terug.
Na drie weken in China begrijpen we dat de verkeersregels goed bedoelde adviezen van de overheid zijn maar dat je je daar absoluut niet aan hoeft te houden. Met deze regel in je achterhoofd kun je het weggedrag van de Chinezen een beetje begrijpen. Maar soms denk je dat ze gewoon allemaal dood willen. Nou dat kan nooit lang duren op deze manier.
Het grootste deel van de rit rijden we over een vrijwel lege snelweg met een snelheid van tussen de 60 en 70km/h, dat schiet lekker op. We blijven stijgen, de auto heeft een ingebouwde hoogtemeter en steeds komen er weer een paar meter bij. Vanmorgen in Xi'an zaten we op zo'n 400m hoogte maar als we om middernacht in Xiahe aankomen staat de hoogtemeter op zo'n 3000m. De temperatuur is nog slechts +1C. We komen aan bij een donker hotel maar ze weten dat we komen, dus even toeteren en de poort gaat open. Twee kleine Tibetaanse vrouwtjes pakken onze tassen en vliegen de trappen op. We krijgen een hele mooie kamer. Best moe van een dag reizen gaan we meteen slapen.
