Dag 10 - Met de bus van Fenghuang naar Zhangjiaj
Door: Martin
Blijf op de hoogte en volg Martin
14 April 2017 | China, Zhangjiajie
Vanmorgen toen we opstonden brak er net een onweersbui los. De regen kletterde op het dak, maar gelukkig duurde dat niet lang. Daarna brak de zon weer door.
We werden we door een meisje van het hotel naar het bustation gebracht. Ze had al kaartjes voor ons gereserveerd en leverde ons netjes bij de juiste bus af. Zoals ik al eerder zei, ze zijn hier best behulpzaam.
De bus vertrok op tijd. De eerste helft reden we weer over een nieuwe snelweg maar het laatste deel was weer hobbel de hobbel. Wat een slechte wegen hebben ze hier toch. Onderweg kregen we nog een verkoop praatje voor spicy stukjes varkensvlees. Dat gezeur ging ook weer een half uur door. Volgens mij horen Chinezen zichzelf gewoon graat praten. Om twee uur, na drie en een half uur rijden (227km) kwamen we in Zhangjiajie aan. Zhangjiajie is een stad van 1,7 miljoen inwoners, dus ruim 2x Amsterdam, maar voor Chineze begrippen een klein provincie stadje. Vanaf het busstation namen we een taxi naar ons hotel, dat nog geen 500 meter verderop bleek te liggen. Maar ach, het was 26C dus hadden we toch geen zin om met de tassen te sjouwen. We zitten in een leuk hotel met een mooie kamer. Op het advies van het hotel gingen we op pad om de kabelbaan naar de Tiamen Mountain te nemen. Voor de liefhebbers www.tianmenshan.com.cn
Het kopen van de kaartjes ging wat moeizaam, maar gelukkig stond er een Koreaanse jongen naast ons die zowel Engels (Hij was Amerikaan) als Chinees sprak. Hij heeft de spraakverwarring voor ons opgelost. Samen met hem anderhalf uur in de rij staan wachten tot we de kabelbaan in konden.
Het was een lange tocht, denk een goed half uur, voor we boven waren. Boven aangekomen kwamen we nog twee Amerikanen tegen en samen zijn we verder gegaan. Eerst over een glazen pad gelopen dat aan de berg vast zit met onder ons 1000m afgrond. Maar het was er zo druk dat je de afgrond nauwelijks kon zien. Toen gingen we met roltrappen de berg af. Die roltrappen hebben ze in de berg gebouwd en zijn enorm lang. Denk dat het er in totaal minimaal 10 achter elkaar waren. Beneden stonden de bussen te wachten die ons terug naar Zhangjiajie zouden brengen. Daarna met de twee Amerikanen nog een hapje gegeten en terug naar het hotel gegaan.
We werden we door een meisje van het hotel naar het bustation gebracht. Ze had al kaartjes voor ons gereserveerd en leverde ons netjes bij de juiste bus af. Zoals ik al eerder zei, ze zijn hier best behulpzaam.
De bus vertrok op tijd. De eerste helft reden we weer over een nieuwe snelweg maar het laatste deel was weer hobbel de hobbel. Wat een slechte wegen hebben ze hier toch. Onderweg kregen we nog een verkoop praatje voor spicy stukjes varkensvlees. Dat gezeur ging ook weer een half uur door. Volgens mij horen Chinezen zichzelf gewoon graat praten. Om twee uur, na drie en een half uur rijden (227km) kwamen we in Zhangjiajie aan. Zhangjiajie is een stad van 1,7 miljoen inwoners, dus ruim 2x Amsterdam, maar voor Chineze begrippen een klein provincie stadje. Vanaf het busstation namen we een taxi naar ons hotel, dat nog geen 500 meter verderop bleek te liggen. Maar ach, het was 26C dus hadden we toch geen zin om met de tassen te sjouwen. We zitten in een leuk hotel met een mooie kamer. Op het advies van het hotel gingen we op pad om de kabelbaan naar de Tiamen Mountain te nemen. Voor de liefhebbers www.tianmenshan.com.cn
Het kopen van de kaartjes ging wat moeizaam, maar gelukkig stond er een Koreaanse jongen naast ons die zowel Engels (Hij was Amerikaan) als Chinees sprak. Hij heeft de spraakverwarring voor ons opgelost. Samen met hem anderhalf uur in de rij staan wachten tot we de kabelbaan in konden.
Het was een lange tocht, denk een goed half uur, voor we boven waren. Boven aangekomen kwamen we nog twee Amerikanen tegen en samen zijn we verder gegaan. Eerst over een glazen pad gelopen dat aan de berg vast zit met onder ons 1000m afgrond. Maar het was er zo druk dat je de afgrond nauwelijks kon zien. Toen gingen we met roltrappen de berg af. Die roltrappen hebben ze in de berg gebouwd en zijn enorm lang. Denk dat het er in totaal minimaal 10 achter elkaar waren. Beneden stonden de bussen te wachten die ons terug naar Zhangjiajie zouden brengen. Daarna met de twee Amerikanen nog een hapje gegeten en terug naar het hotel gegaan.
